Davetiyemdeki yazıyı çok araştırmıştım; hatta paylaşabilirim: Birbirleri için çarpan iki kalpte, sımsıcak bir sevgi… Kendi ayakları üstünde durmaya karar veren iki geç insan… Yavrularının kendi kanatları ile uçmasından mutluluk duyan iki aile… Böyle bir mutluluk tablosuna dahil olmasını istediğimiz tüm dostlarımızı aramızda görmekten mutluluk duyarız.
Nasıl tanıştınız?
Yazlıklarımız aynı yerdeydi ve arkadaş ortamımız aynıydı. Orada tanıştık. İki yıl sürdü arkadaşlığımız ve ardından aşka dönüştü. Tabi ben bir ay kadar naz yaptım ama şu an hiç pişman değilim. Yaz aşkı gerçekleşmiş oldu. 27.07.2008’den beri beraberiz.
Nasıl evlenme teklifi aldınız?
Evlenme teklifimi asla unutmam. Güzel bir yemek yedik. Aslında o gün evlenme teklifi bekliyordum; ancak yemek bitti ve hala bir teklif yoktu. Ben artık tamamen teklifi bıraktım ama sinirden de içim içimi yiyordu. Yola çıktık. Yemekten sonra beni eve bırakacaktı Onur. Karşıyaka çevre yolunda bir anda orada durdu. Aniden havai fişekler patlamaya başladı, kemancı çalıyordu, arkadaşlarımız kamera ile bizi çekiyordu. Eşim müzisyendir ve sesi harikadır. Kemancı çaldı o söyledi ve tek taşı diz çökerek uzattı. Ben hüngür hüngür ağlıyorum tabi ve “Benimle evlenir misin?” dedi. Ben evet bile diyemiyorum ağlıyordum o anda. Sonunda diyebildim: Evet! Mükemmel bir gece, mükemmel bir gün, mükemmel bir eş!
Evlilik kararı aldıktan sonra nasıl bir hazırlık içerisine girdiniz?
Tüm ihtiyaçları bir liste yapıp, her aldığım şeyi yazıyordum ve bunun çok faydasını gördüm. Evlendiğimde çok az bir eksiğim vardı. Düğün mekanı bulunması, kına gecesi için mekan ve orkestra ayarlanması. Gelinlik, damatlık, kına gecesi kıyafeti, kına gecesi ve düğün için Kemeraltı alışverişleri, ev tutulması ve eve gerekli mobilyaların alınması (bunu çok sona bıraktım ve gerçekten zorlandım), evin yerleştirilmesi, temizliği vs. yani ben her şeyi not alarak gidiyordum ve bu süreçte aslında sadece mobilyalarda bir gecikme yaşadım. O da tamamen işlerimizin yoğunluğu ile alakalıydı.
En çok hoşunuza giden hazırlık aşaması hangisiydi?
Tabii ki gelinlik! Aslında ben gelinlikte çok şanslıydım. İlk girdiğim moda evinde gözlerim parladı ve bu benim olmalı dedim. Bütün İzmir'i dolaşan gelin adayları vardır muhakkak; ama tavsiyem gördüğünüzde, içinize gerçekten sindiğini hissettiğiniz an vazgeçmeyin! Dolaşmanızda hiçbir fayda yok, dönüp aynı yere geliniyor. Baktım hayran kaldım ve aldım. Sadece ufak tefek değişikler yapıldı. Tekrar baştan dikildi o kadar. Ve hiç pişman değilim.
Düğün mekanınıza nasıl karar verdiniz?
Öncelikle kesinlikle kır düğünü olmasını istiyordum. Akrabalarımızın ulaşımının kolay olmasına da çok dikkat ettim. Buna bütün gelin adaylarının dikkat etmesi gerekiyor diye düşünüyorum. Ayrıca kişi sayısının fazla olması ve her ihtimale karşı kişi sayısının artması durumunda mekana masa sığabiliyor olması da çok önemli. Orkestra da yine öyle; çünkü sana ve ailene hitap edebilmeli. Bir de mutlaka dans parçası belirlenmeli. Ben unuttum ve yapmamam gereken bir şeydi.
Düğün organizasyonunuz ile ilgili ne tip önem verdiniz?
Öncelikle düğün dansı! Burada sitenizden yardım aldım. Bir firmayla anlaşıp, dans kursuna gittik. Düğün mekanının giydirmesi sevdiğim bir renk olsun istedim. Her masaya ikram ve su koyulmasını istedim. Nikahın düğünde olmasını istedim ve gerçekten olması gereken de o bana kalırsa. Gelin arabamın önüne bebek istemiştim ve çok tatlı duruyor bence. Fotoğraf çekimim dış çekim oldu ve bunu balayından geldikten sonraya bıraktık. Salonda olan çekim hatıra maksatlı tamamen.
Davetiye, nikah şekeri gibi ürünleri nereden seçtiniz?
Nikah şekerim yoktu. Davetiyemi ise Ela Davetiye’den seçtim. Sade ve şık olmasına dikkat ettim. Bilindik bir şey olmasın istedim; ancak komik olan pişti bile oldum iki arkadaşımla. Renklerde, pembe, fuşya, mor, eflatunu severim davetiyem krem rengi ve eflatundu. Davetiyemdeki yazıyı çok araştırmıştım hatta paylaşabilirim: “Birbirleri için çarpan iki kalpte, sımsıcak bir sevgi… Kendi ayakları üstünde durmaya karar veren iki geç insan… Yavrularının kendi kanatları ile uçmasından mutluluk duyan iki aile… Böyle bir mutluluk tablosuna dahil olmasını istediğimiz tüm dostlarımızı aramızda görmekten mutluluk duyarız.”
Peki ya gelinlik ve damatlık?
Gelinliğimi Duvak Moda Evi’nden, damatlığı ise Torres’den aldık. İki firmayı da tavsiye edebilirim. İkisi de çok başarılı ve çalışanları çok sıcakkanlı, sempatik. Düğünümden iki ay kadar önce gelinliğin dikimi başladı son hafta aldık, Damatlığı ise düğüne üç hafta kala aldık. Biraz geç kaldık gibi görünebilir ancak aksama olmadı.
O gün nasıl görünüyordunuz? Görünüşünüze katkı sağlayan sihirli eller kimindi?
Açıkçası eşim de ben de düğün günü harika görünüyorduk. Her şey anlıktı ve harikaydı. Herkesin gözü önündesin, gelin ve damat sensin. Sana bakıyorlar, alkışlıyorlar, seninle oynamak ve fotoğraf çekilmek istiyorlar. Elbette muhteşem görüntümde en büyük pay Bornova'daki kuaförüm Hanifi Bey'e aitti. Bir harikaydı! Düğün günü toplu bir saç tercih ettik, fotoğraf çekimlerinde iste açık bir saç. Çok memnun kaldım ikisinden de, çok içime sindi. Zaten düğün günü bir gelinin güzel olmasının sırrı saçından ve makyajından memnun kalmasında! Hanifi Kuaför'ü gönül rahatlığıyla tüm İzmirli gelinlere tavsiye ederim.
Düğün günü unuttuğunuz bir şey oldu mu? Bu konuda ne tavsiye edersiniz?
Dans kursunda öğrenip de yaptığımız ilk danstan sonra, ikinci parçayı unuttum. Ayrıca, nikah kıyılırken, imza kaleminin süslenmesini ve nikah kıyıldıktan sonra balonlar uçurtmak istiyordum o da tamamen dalgınlığıma geldi. Kamera ve fotoğraf çok önemli! Ben kına gecemde iki kamera tuttum, tuhaf gelebilir ama hiç bir şey kaçmadı gözümüzden. Ancak düğün başlamadan önce kameramanla ve fotoğrafçıyla konuşamadım. Gelin adayları muhakkak konuşmalı. Nereyi çekeceğini, ne yapması gerektiğini söylemeliler. İki tane çiçeğim vardı. Biri yaş, biri kuru. Kuru olanı kızlara atacaktım; ancak kuru olanı maalesef evde unuttum. Yani bu gibi şeyler gözden kaçan, ufak tefek şeyler gibi görünebilir; ancak gelinleri o anda çok kızdırıyor. Gördüğünüz gibi ben hala unutmuyorum.
Düğün esnasında size özel bir şeyler gerçekleşti mi?
Anne tarafım Karadeniz, Baba tarafım ve eşim Egeli. Yani kutlamalar esnasında horonlar çekip, hem de çökertmeler oynamak yetti diyebilirim.
Bu süreçte başınıza gelen komik bir olay var mı?
Bir alışveriş sonrası, Kemaraltı’nda sokakta çalan müzisyenler eşliğinde teyzemle birlikte baya göbek attık. Turistler fotoğraflarımızı falan çekiyordu. Biz artık o kadar daralmışız ki, alışveriş telaşı, eksikler vs. "Yeter" deyip oynamaya başladık. O esnada insanlar kalkmaya başladı, paralar ortalarda saçılıyor, bir anda en az 50 kişi olduk. O an gerçekten komikti.
Ya balayı?
Antalya’da Titanic Deluxe Bellek Otel’de geçirdik. Muhteşem diyebilirim ve tavsiye edebilirim. Tekrar o ana dönmek isterdim.
